Tak gwoli wyjaśnień - "Victoriana" to social steampunk i jest to termin oficjalny. A "Wolsung" mi się osobiście bardziej kojarzy z dieselpunkiem ze względu na swą stylistykę.

Poza tym system odrzucił mnie z paru powodów, zarówno mechanicznych, jak i settingowych. Najbardziej mnie irytuje taka kwestia: skoro wszystkie państwa w świecie Wolsunga i tak są jawnie oparte na tych istniejących w rzeczywistości, i to bardzo konkretnie (Morgowia - Rosja, Alfheim - UK, Wotan - Niemcy, Slawia - Polska itd. itp.), to po co udawać, że są czymś innym i stworzonym przez autorów? Niby nic, a jednak jakoś mi nie pasuje.

Jest też wiele innych powodów, dla których raczej fanką "Wolsunga" nigdy nie będę. Trudno, i tak mam w co grać.

Stuprocentowo się zgadzam. Dla mnie jest to największa z wad tej gry.

Czy w przypadku 7th Sea też wam to przeszkadza? (Jeśli nie - dlaczego?)

AndrzejB - nie grałam nigdy w 7th Sea i raczej się na to nie zapowiada. Meganudny podręcznik mnie odrzucił po jakichś 5 stronach, więc nie mam pojęcia o co kaman w tym systemie.

Ale ogólnie nie przepadam za tym, kiedy autorzy próbują mi wcisnąć coś szytego bardzo grubymi nićmi przy jak najmniejszym wysiłku.

Ja już swojego Woslunga wymieniłem na angielską wesję "Vampire: The Requiem". Na polterze ogłosił się człowiek z taką ofertą :-)

Chociaż wolałbym Forsaken-a...

Ja się na razie przegryzam przez podręcznik. Na pewno podoba mi się setting - w sensie steampunku (i gwiżdżę na określenia diesel, social czy jakieś inne - bo to zaczyna już przybierać paranoję gatunków muzycznych). Na pewno niezbyt póki co podoba mi się mechanika, tak na sucho, bez grania. Dla mnie mechanika ma być tylko uzupełnieniem, a w Wolsungu wydaje się grać pierwsze skrzypce. Być może zmienię nastawienie kiedy ją wypróbuję. Parę rzeczy mechanicznych mi się jednak podoba (np. wykorzystywanie żetonów jako handicapu w sytuacji bez wyjścia: "patrzcie, co mam w kieszeni! przenośną bombę, zapomniałem o niej!" - bo to faktycznie pasuje do konwencji filmowej sesji). Ba, wręcz łapię się obecnie, oglądając jakieś awanturnicze filmy czy seriale, że przy podobnych sytuacjach myślę sobie: "o, bohater właśnie wydał żeton" - co oznacza, że mimo wszystko Wolsung jakoś wbił mi się już w zwoje mózgowe.
Czuję podskórnie, że podręcznik Wolsungowy będzie mi potrzebny tylko do załapania świata i wykorzystania paru mechanicznych zasad, ale większość z nich będę totalnie olewał bo wydaje mi się, że rozegranie jakieś sceny akcji/walki/czegokolwiek z pełnym ich wykorzystywaniem skończy się podobnie jak w deadlandsach - 4 godziny sesji = godzina narracji + 3 godziny rozgrywania jednej walki.

Zamówiłam u Żucha hardcover, po przejrzeniu na Mantikorze. Wydanie - piękne, niestandardowe, jednorodne. Zobaczymy jak treść.

Got-it. Niezła, pachnąca świeżą farbą drukarską i oldskulowym słabo wybielanym papierem, cegiełka. Na razie tylko wącham i kartkuję, ale jak się zrobi luźniej, zasiadam do czytania. :-)
Na pierwszy rzut oka trzy plusy: ogromny dość opis świata, "ramki" z ciekawostkami, propozycjami i pomysłami i, ŁÓŁ, rozdział o prowadzeniu. Rispekt.

Akurat rozdział o prowadzeniu ma u mnie plusa - nawet takiemu starociowi jak mi przypomniał parę rzeczy, a młodzieży ładnie wyłożył to co trzeba.