Znów mam wieczór refleksji z przeszłości. Przez przypadek dnia dzisiejszego w me ręce trafiła płyta z soundtrakiem do filmu Zaklęta w sokoła, stąd i pomysł na ów topik.
Na pewno były jakieś, takie naprawę wielkie, takie o których nigdy nie zapomnieliście, takie które być może do dziś wywołują w środku w Was takie uczucia, jakich nie wywołuje już absolutnie nic innego. Najważniejsze filmy z Waszego dzieciństwa.

Zaczynam od Zaklętej w sokoła, oczywiście. :-)



Baśń prosto z magicznego średniowiecza, o straszliwej klątwie rzuconej przez zazdrosnego biskupa Aquilę na zakochanego rycerza kapitana Navarrę i jego damę - Lady Isabeau. On w dzień jest człowiekiem, lecz o zmroku przemienia się w wilka. Ona z kolei w dzień przyjmuje postać sokoła, nocą zaś staje się na powrót kobietą. Podróżują razem, chociaż klątwa sprawia, że nie mogą się spotkać, nigdy, przenigdy.



W roli kapitana - rzucający na kolana, męski, surowy i przewiercający oczyma na wylot Rutger Hauer. To chyba najbardziej niezapomniana jego rola: mężczyzn zbyt dumnego, by przyznać się do tego, że tęskni i cierpi. W roli Isabeau piękna, figlarna i ulotna Michelle Pfeiffer. W tle podróż po przepięknych górzystych sceneriach, bezlistne wczesnozimowe lasy, średniowieczne wioski, strzeliste katedry...



Aż się łza w oku kręci jak słyszę Final Reunion - finałową piosenkę z filmu. Eh...
Jak byłam mała wydawało mi się, że to tak właśnie powinna wyglądać miłość.

Wasze filmy? :-)

Oj pamiętam ten film, choć stosunkowo późno go oglądałem.

Squirel, na pewno to poznajesz.



To jest film z mojego dzieciństwa!

No kurdę, Willow! Cudny, boski film z dzieciństwa, ach, dzięki Krzaku, zapomniałam o nim na śmierć. :-*
Opowieść o Willow i Madmartigenie (Val Kilmer - yummy) oglądałam z zapartym tchem. Bardzo magiczna i ciepła opowieść.

EDIT: zaraz się rozpłaczę.

Oj tak. Jak to sobie przypominam to aż się człowiek wzrusza. To było coś pięknego. Robiło niesamowite wrażenie. Jeden z najlepiej przeze mnie zapamiętanych motywów to jak całe dobre wojsko zmieniało się w świnie .

A filmy z tym stworkiem do dzisiaj oglądam zawsze jak lecą w telewizji i akurat jakiś mam pod ręką .

Hm. A mi na myśl przychodzą takie produkcje jak np. Vabank i Vabank II...

Oj, bo ty się nie znasz. Prędzej "Jak rozpętałem II Wojnę Światową" .

A ja przyznam szczerze nie przepadałam jakoś za Gremlinami. Wszystkiemu winne są Crittersy, które obejrzałam pierwsze.



Po Crittersach żaden gremlin nie robi już takiego wrażenia. ;-)

EDIT: Misiek - ueeee, ale Vabank? :-P Nie pamiętasz czegoś bardziej z sercem? ;-)

A wracając do Zaklętej w sokoła, paczcie co znalazłam na youtube:



Piękne!

E, Crittersy jakoś mnie nie rajcowały. A Gizmo był taki uroczy, że masakra !

A ja poza filmami z Rutgerem Hauerem (pamiętacie Ciało i Krew? Do dzis to jeden z moich absolutnie ukochanych filmów!) nie mogę zapomnieć filmów z tym panem:

Warlock (i to, gdzie był cynicznym łajdakiem-czarnoksiężnikiem zagubionym w czasie - 2 części, i to, gdzie był zimnym, posągowym wampirem...) czy Upior w Operze.

Inny film, który juz zawsze będzie ze mną, to ten:


I jeszcze inny, nieco później:


A w międzyczasie jeszcze Terminator, ciężkimi buciorami depczący czerwone róże w wąskim korytarzu... pamiętacie scenę?

Eh, jak mi się ckno zrobiło...

Dzięki uprzejmości pewnego lubelskiego właściciela wielgachnej filmografii na diwidi, na moim biurku spoczywa aktualnie jedna z najbliższych mi i najcudowniejszych opowieści filmowych mego dzieciństwa.

Legend



Nieco zapomniana filmowa baśń fantasy, w reżyserii Ridleya Scotta (tego od Blade Runnera i Obcego: 8 pasażera Nostromo), z gwiazdorską obsadą - główne role grają tam młodziutki jeszcze i niewinny Tom Cruise, oraz piękna Mia Sara i uwielbiany przeze mnie Tim Curry. Pamiętacie? Kto oglądał? Opowieść o ostatnim jednorożcu, demonach, goblinach, elfach i skrzatach? Dziś już nie robi się baśni z takim budżetem, choć akurat Legenda, od samego początku miała potwornego pecha i najpewniej to sprawiło, że doceniono ją dopiero parę lat później:



Kto pamięta? :-) Dla mnie dziś to kwintesencja najpiękniejszej baśni i, w pewnym sensie, także opowieści fantasy dla młodszych widzów. Cudo, absolutne, niedocenione przez publikę, scenograficznie, kostiumowo i aktorsko rzucające na kolana, cudo.