Mój ojciec nie łysieje, więc i ja za szybko nie zamierzam . W czasie, gdy bym zdobyć kumpli w wojsku, zdobędę koleżanki poza nim .

Cóż. Osobiście uważam, że poszedłbym walczyć, ale nie wiem jakby to wyszło w praktyce. Zwłaszcza jakby człowiek zdążył już założyć rodzinę itp.

Ciągnąc temat wojska i wojen, kolejna muzyczna odpowiedź.

Lubię Kazika ale niestety z niektórymi poglądami chyba nie dorósł. Pacyfizm dobry dla Szwajcaów co mają góry,fortyfikacje i tradycje najemne.A i do paru innych tekstów i poglądów Kazia bym się przyczepił :mrgreen:
Dlaczego to rusza młodzież? Bądźmy dumni z Polski.

Tak tematycznie .

Sierżant przeprowadza wieczorny apel w pododdziale.
- Szeregowy Kowalski!
- Ja.
- Ja to w wojsku d*pa! Szeregowy Maliniak!
- Jest!
- Włóż se palec w d*pę, jak masz taki gest! Szeregowy Dudek!
- Tak jest, obywatelu sierżancie!
- Trzy okrążenia w pełnym ekwipunku dookoła baraku!
- Za co, obywatelu sierżancie?
- Boście mi wieczór poezji spi*rdolili!

Coś dla prawdziwych mężczyzn...
http://www.smog.pl/wideo/13044/teraz_dziecko_jest_dla_niej_najwazniejsze/

Nie mogłem się powstrzymać
Nie pytaj, klikaj

Kiedyś o tym myślałem. Jak mi przeszło, na skutek bolesnego zderzenia z rzeczywistością, to myślałem o tym, czy nie zostać cywilnym pracownikiem wojska, po studiach (zakładając, że się uda). To też mi przeszło, na skutek konfliktu planów i idealizmu.

Ja od dziecka chciałam do desantu!
albo do PAncernych-tam lubią kurdupli
ale Mamunia mnie na ziemię sprowadziła textem: złomu w wojsku nie przyjmują...

Zawsze chciałem zostać żywą tarczą... Albo choć terrorystą-samobójcą. Albo pilotem kamikadze.
Hmm. W dobie postępu techniki zbrojeniowej mogę najwyżej zostać optycznym układem naprowadzającym do rakiet. Tzn. po obcięciu zbędnych w tym celu części ciała.