Każdy gra w różne sesje. Niektóre się zapomina (lub chce zapomnieć), inne zapadają w pamięć. Czasem miło sobie powspominać.

Wczoraj skończyłem przygodę w Maga. Planowana była na trzy sesje, wyszło z tego dwa miesiące regularnego grania, raz w tygodniu. Jak król Stanisław ze swoimi kumotrami, spotykaliśmy się w czwartki w mojej norze i erpegowaliśmy. Zmusiło mnie to do regularnego sprzątania i kminienia solidnych intryg do rzucenia na graczy po każdym zwrocie akcji.

Na jednej sesji, w której magiczny talizman, laleczka, rzuciła aluzją do "Fausta". Na następnej jeden z graczy miał ze sobą cały ten dramat i nawet zaczął go czytać, żeby lepiej wiedzieć o co chodziło.
A przede wszystkim, pierwszy raz udało mi się do tego stopnia zrobić z graczy pionków w grze możnych, w dodatku takich, którzy są rzucani na inne pionki. W tym wypadku zostali skierowani do zbicia pionka, który krył króla, ale udało mi się także bardzo brutalnie im to uświadomić. I to było cenne, jak jeden z moich graczy wpadł w szał, a pozostali byli kompletnie zdołowani.
Wydaje mi się, że gracze bardzo dobrze odczuli tą esencję Świata Mroku, kiedy na końcu wszystkie stereotypy, których zostali nauczeni i którymi operowali zostały złamane, a ci, których ścigali i z zimną krwią wybijali prosili ich o pomoc.
Piękne były psychopatyczne pomysły i komentarze moich graczy, zwłaszcza wobec tego, który gromadził tony paradoksu i wszystkie wyładowania wręcz się na nim nawarstwiały. Ledwie wyrabiałem z wymyślaniem nowych rzeczy, które mu się stały... Ich dziwne, paniczne i histeryczne reakcje niejeden raz w ostatnim momencie rozbiły mój piękny plan i sprowadziły moją szczękę na podłogę.

Dawno się tak nie realizowałem jako mistrz gry, mimo iż w to ten właśnie system mam ochotę zagrać, a nie go prowadzić...


Niedługo pewnie powiem trochę o przygodzie w Legendy, którą zaczęliśmy jakieś dwa tygodnie temu.

A w co Wy gracie?