Po ostatnim szaleństwie punkowym zaczęło mi czegoś brakować. Nie był to progressive, power, ska, reggae ani nic w ten deseń, trafiłem na Iron Maiden, Brave New World z moim ukochanym The Nomad

Squirel aktualnie absolutnie szaleje za kawałkiem Drought - Vienny Teng. Kiedy usłyszałam go po raz pierwszy był jak strzał prosto w serce. Jak tornado, huragan czy inien halny. Czy coś.
W sumie to taki kawałek na który chłopaki podrywają pewnie co wrażliwsze baby. Jest piękny.

Dała bym się poderwać. Jest piękny.

Ja też. Niestety musiałam wynaleźć go sobie sama. ;-)

Nie ukrywam, że bardzo ciekawy jestem longplay'a:
http://www.youtube.com/watch?v=L2GaCnAiuvo

dość przyjemne, ale niestety nie wnosi to nic nowego.
jeśli na longplayu będzie podobnie, to kiepsko, naprawdę kiepsko.
http://www.youtube.com/watch?v=BOYX5vrbnhE
diorama.

I bardzo dobrze.

A jeżeli chodzi o drugą część zdania (kiepski longplay), to uważam wręcz przeciwnie, jeżeli wszystkie kawałki będą na takim poziomie, to bardzo dobrze.

Ten kawałek Dioramy już tutaj gdzieś umieszczałem... A może to było na pifpafie. Bardzo fajny, swoją drogą, podobnie jak cały album "A Different Life". A tutaj "Diary of Dreams", podobna muzyka:
http://www.youtube.com/watch?v=Lk1q91sxWUY&feature=related

Wiesz, tylko rzecz ma się tak, że oni grają muzykę elektroniczną. A ja od muzyki elektronicznej wymagam choć trochę świeżości i odmienności. Po to są te wszystkie syntezatory, efekty itd. żeby tworzyć nowe brzmienia, eksperymentować, a nie po to, żeby jechać na standardowych presetach.

Od siebie dziś mogę bardzo polecić Pendulum, i ich ostatni album 'In Silico'. Kolesie wykorzystują drum'n'bass jako ramę, ale muzyka jaką tworzą jest, żeby nie powiedzieć 'rozmaita', róznorodna, bogata i zaskakująca.

Nie wytrzymam. Muszę się pochwalić.

Wczoraj dostałem muzykę z "Upiora w operze" (Teatr Roma, 2008). Chociaż nie jestem fanem opery (Byłem na jednej, przespałem cały pierwszy akt. No, dobra, uwertura była ciekawa) ani musicali, to to wycięło mnie z butów. Zwłaszcza tytułowy utwór.

"Kto widział twoją twarz,
ten poznał strach.
Dla świata maskę masz...
Świat głos mój zna!"

Oraz tekst Porcelanowego Serca:
"Co za bal... Maskarada na sto par."

Rozpłynąłem się w nim. Od paru lat żadna muzyka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia.
Nabrałem też szacunku dla Nightwisha. Ich "Phantom of the Opera" jest coverem tego samego kawałka z legendarnej adaptacji.

Mam tylko oryginalny soundtrack z najnowszej adaptacji filmowej oraz kilka utworów w wykonaniu Sarah Brightman. Polską wersję słyszałem na żywo i chętnie pożyczę.